Total Pageviews

Saturday, May 4, 2013

ఆమని పువ్వువంటిది ఆయమైన వయసు - కాంమించి భోగించక యేమరదగునా


//ప// ఆమని పువ్వువంటిది ఆయమైన వయసు
 కాంమించి భోగించక యేమరదగునా?          //ప// 

//చ// చలపాదితనమేల సణగులాడగనేల
 బలిమి బెనగేయట్టి పతితోను
 పలుకగరాదా కప్రపుబాగా లియ్యరాదా
 చెలులకు నింతేసి సిగ్గుపడదగునా? //ప//

//చ//  బిగియగ నింతయేల పెచ్చువెరుగగనేల
  పగటున దమకించే పతితోను
  నగవులు నగరాదా నయములు చూపరాదా
  చిగురుమోవితోడ సిగ్గువడదగునా? //ప//

//చ//  మరగించనింతనేల మనసులు చూడనేల
    పరగ శ్రీవేంకటపతితోను
  గరిమెల మెచ్చరాదా కాగిటగూడెనతడు
          శిరసువంచుక యట్టే సిగ్గువడదగునా? //ప//

ముఖ్యపదార్ధం:
ఆయము: జీవస్థానము (శరీరములో ముఖ్యమైన అంగము. ఇక్కడ కామము గురించిన వర్ణన కాబట్టి, మర్మస్థానము అని చెప్పుకోవాలి) 
ఏమరు: మరచుట
చలపాదితనము: రోషంతో మాట్లాడటము, మాత్సర్యము కలిగి ఉండుట
సణగు: గొణుగుట
బలిమి: బలవంతుడైన, శక్తివంతుడైన
కప్రపుబాగాలు: కర్పూరము, వక్కపొడి (బాగా అంటే వక్క అని అర్ధం) కలిపిన తాంబూలం
పగటు: ప్రకాశించు, ప్రకటించు
తమకించు: మోహము తెలుపు, విరహము అనుభవించే

శృంగార భావం:
ఈ సంకీర్తనలో అన్నమయ్య శ్రీవారి చెలికి హితబోధ చేస్తున్నారు. (శృంగారముతో ఒక అర్ధం, వైరాగ్యంతో ఒక అర్ధం ఉంది ఈ పాటకి)...అన్నమయ్య దృష్టిలో ఈ ప్రపంచంలో అన్ని ప్రాణులూ శ్రీవారికి చెలులే...ఆయన మనకే చెప్తున్నాడని అన్వయించుకోవాలి..

//ప// యౌవ్వనపు వయసులో అంగము (జీవస్థానము) వసంతకాలంలో వికశించిన పువ్వులాంటిది. అంతటి సుఖమునిచ్చే దివ్యమైన అంగముల సంపద కలిగి ఉన్నావు. వాటితో శ్రీవారితో కామము సలిపి భోగించక వాటిని మరచి ఇలా ప్రవర్తించుట సబబేనా?
//చ// బలవంతుడైన హరి నిన్ను చుట్టేస్తుంటే అలా రోషంగా మాట్లాడతావెందుకు? అలా నీలోనువ్వే గుణుగుతావెందుకు?, మాట్లాడచ్చు కదా, కర్పూరము, వక్క వేసిన తాంబూలం ఆయనకి ఇవ్వచ్చు కదా! ప్రియురాళ్ళు ఇంతేసి సిగ్గుపడవచ్చా?
//చ// నీపై విరహంతో కాలిపోతున్న భర్తని పక్కనే పెట్టుకుని ఎందుకంత బిగుసుకుపోతున్నావు?. పైగా భయపడతావెందుకు?. నవ్వులు నవ్వరాదా, వినయము చూపరాదా? లేత చిగురువంటి పెదవులున్న అమ్మయివి, ఇలా సిగ్గుపడచ్చా?
//చ// స్వామిని ఇంతగా కోరికతో మరగించాలా? ఆయన మనసెలాంటిదో ఇప్పుడా నువ్వు తెలుసుకోవాలని ప్రయత్నించేది?. అదీ, సాక్షాత్తూ వేంకటాద్రిపై ప్రకాశించే విభుని గురించి. ఆయన నీ కౌగిలిలోకి వచ్చినప్పుడు కొంచెం మెచ్చుకోవచ్చు కదా, అప్పుడు కూడా తలవంచుకుని అలా సిగ్గుపడచ్చా?

వైరాగ్యభావన:
//ప// యౌవ్వనములో ఉండే అందాలన్నీ వసంత కాలంలో పువ్వుల్లా వికసించి వాడిపోతాయి...అటువంటి అందాలు శాశ్వతం అనుకుని శారీరిక సుఖాలకి ఎక్కువ విలువిచ్చి శ్రీవేంకటేశ్వరుని ధ్యానింపక, ఆయన భావములో భోగింపక, ఆయన చింతను మానడం సబబుకాదు అని చెప్తున్నారు.
//చ// స్వామి నిన్ను కరుణిస్తానంటే నువ్వే తెలుసుకోలేకపోతున్నావు, రోషంగా, పొగరుగా మాట్లాడుతున్నావు. నేనేదైనా చేయగలను, అని అహంకారంతో స్వామిని మరచిపోతున్నావు. నీ మనసు అనే తాంబూలం శ్రీవారికి ఇవ్వచ్చు కదా! ఆయన శరణు వేడటానికి అంత సిగ్గెందుకు నీకు?
//చ// స్వామిని చేరడానికి ఎందుకంత బిగుస్తున్నావు? ఈ సంసార సుఖాల్లో మునిగితేలాలనే తాపత్రయంతో నీవు స్వామిని చేరడానికి భయపడుతున్నావు. ఆయన నామస్మరణ చేయరాదా? ఆయన కీర్తనలు పాడరాదా? ఆయన పట్ల వినయంగా ఉండరాదా? కేవలం జననమరణ చక్రాల్లో ఇరుక్కున అల్పజీవుడివి, నీకు స్వామిపట్ల ఈ విధమైన భావం తగునా?
//చ// స్వామి శరణాగత రక్షకుడని నీకు తెలియదా? ఎంతో మందిని రక్షించిన ఆయన పై నీకింకా అనుమానమా? తిరువేంకటాచలముపై కటి, వరద హస్తాలతో ప్రకాశించే స్వామి వెలుగుని తలెత్తి చూడకుండా తలదించుకుని ఈ చీకటిని (తమోగుణాణ్ణి) చూడడం సబబేబా?

విశేషాంశం:
అన్నమయ్య ప్రతీ శృంగార సంకీర్తనలోనూ అత్యున్నతమైన వైరాగ్యం, ఆధ్యాత్మక దాగి ఉన్నాయి..కేవలం, శరీరాన్ని, అంగాలని, కోరికలని చూసేవాళ్ళకి అవే కన్పిస్తాయి...ఉన్నతమైన భావాలున్నవాళ్ళకి అవి పూర్తి వైరాగ్య సంకీర్తనలు.. 

తరుణి జవ్వనపుదపము సేయగను-వరుసతోడ జాతివైరములుడిగె


//ప// తరుణి జవ్వనపుదపము సేయగను
 వరుసతోడ జాతివైరములుడిగె //ప//

//చ// జక్కవపులుగులు జంటవాయవివె
 గక్కన వెన్నెలగాసినను
 యెక్కడగోవిలయెలుగులు చెదరవు
 గుక్కక వానలు గురిసినను //ప//

//చ// గుంపుదుమ్మెదలు గొబ్బున బెదరవు
 సంపెగతావులు చల్లినను
 ముంపున జకోరములు వసివాడవు
 సొంపుగళలు పెనుసూర్యుడుండగను       //ప//

//చ// చిలుకలు సందడిసేసిన దొలగవు
 కలసినసమరతి కయ్యమున
 యెలమిని శ్రీవేంకటేశుడు గూడగ
 చెలియంగములని చెప్పగ బొసగె //ప//

ముఖ్యపదార్ధం:
తరుణి: స్త్రీ
జవ్వనపుదపము: యౌవ్వనము అనే తపస్సు
జక్కవ: జంటగా 
పులుగులు: గుడ్లగూబలు
జంటవాయవివె: జంటను విడువవు
గక్కన: శీఘ్రముగా
గోవిలయెలుగులు: కోయిల గొంతులు
గుక్కక: ఎడతెరిపిలేకుండా/ఆపకుండా/ఏకబిగిన
గొబ్బున: వేగముగా
వసివాడవు: కాంతి హీనముగా కావు
కయ్యమున: జగడమున
గూడగ: కలువగా
బొసగె: ఇముడు, సరిపడు

భావం: ఈ సంకీర్తనలో యౌవ్వనము అనునది ఒక తపస్సుగా వర్ణింపబడినది. తపస్సు చేయుచోట సకల జీవజాతులూ భయములేకుండా స్వేచ్చగా జీవితమును గడుపుతాయి..అదేవిధంగా శ్రీవేంకటేశుడు, అలమేల్మంగల కలిసే శృంగారసమయంలో పక్షులు ఏ మాత్రం బెదరకుండా అవి వాటి లక్షణాలను సైతం మరచి పరవసిస్తున్నాయని చాలా గొప్ప భావాన్ని అన్నమయ్య పలికించారు.

అలమేల్మంగ,  శ్రీవేంకటేశ్వరులు యవ్వనము అనే తపస్సు చేస్తూన్నప్పుడు చిలుకలు, పక్షులు వాటికి మనుష్యులతో ఉండే శత్రుత్వాన్ని విడిచి నిర్భీతిగా సంచరిస్తున్నాయి. (జాతి వైరము అంటే, మనుష్యుల వల్ల వాటికి ఎప్పుడూ అపకారమే జరుగుతుంది, కాబట్టి పక్షులు, జంతువులు మనుష్యులని శత్రువులుగానే చూస్తాయని అర్ధం...ఆ వైరాన్ని, భయాన్ని మరిచి స్త్రీ చేసే యౌవ్వన తపస్సును దగ్గరనుంచీ చూస్తున్నాయన్నమాట)..

తెల్లని వెన్నెల కాస్తూన్నా, గుడ్లగూబలు శ్రీవేంకటేశ్వరుని, అలమేల్మంగల జంటను వీడటంలేదు. (గుడ్లగూబలు వెన్నెల లో ఆహారాన్ని వెతుక్కుంటూంటాయి. శ్రీవారు తన ప్రియురాలి వక్షోజాల జంటమీద ఒత్తినప్పుడు ఆయన చేతివేళ్ళు గుచ్చుకుని అర్ధచంద్రాకృతిలో గుర్తులు ఏర్పడి, అవి ఆమె పమిటలోనుంచి వెన్నెలలు వెలువరిస్తుంటే ఆ వెన్నెలలు చూసి కూడా గుడ్లగూబలు ఆహారంకోసం వెళ్ళడంలేదని ఊహ...). వసంతకాలంలో పరవశంతో పాడే కోయిలలు వీరిద్దరి రతి వల్ల పుట్టిన చెమట వర్షంలా కురుస్తున్నా, కాలాన్ని మరచి (వసంతకాలంలో వర్షాలు కురవవు కదా!)  పాటలు పాడుతూ వారి శృంగారానికి మరింత చక్కటి వాతావరణాన్ని కల్పిస్తూ సహకరిస్తున్నాయి..

వారిద్దరి రతి సమయంలో వేడి నిట్టూర్పుల సవ్వడికి తుమ్మెదల గుంపు కొంచెం కూడా బెదరట్లేదు... (అమ్మవారి ముక్కు సంపంగె పువ్వు..కానీ, అటువంటి సంపంగె వేడి నిట్టూర్పులని విడచినా తుమ్మెదలు కొంచెం కూడా బెదరట్లేదని కవి భావన)..శ్రీవారి కాంతి వేయి సూర్యుల వెలుగు. కానీ, అంత వేడిమిని తట్టుకుంటూ కూడా చకోరపక్షులు కాంతివంతంగా ఉన్నాయి. (చకోరపక్షులు  వర్షంకోసం ఆశగా ఎదురుచూస్తుంటాయి, ఎండను ఎక్కువ భరించలేవు, కానీ పెద్ద సూర్యుడు లా వెలిగిపోతున్న శ్రీవారిని చూసి అవి తమ తాపాన్ని మరచిపోయాయి, అని కవి ఊహ)

సమరతి అంటే (పద్మినీ జాతి స్త్రీ, అశ్వజాతి పురుషుల కలయిక).. అటువంటి నాయికానాయకుల కలయిక చాలా గొప్పగా ఉంటుంది. ఒకరి మీద ఒకరు రతిలో ఆధిక్యతను పొందాలని చూసే జంట అది.  ఇద్దరి మధ్యా అది ఒక యుద్దము లాంటిదే, ఇద్దరూ గెలవాలని పట్టుదలతో ఉండేదే..కానీ, అటువంటి సమయములో ఎంత నిట్టూర్పులు విడచినా, తియ్యని అరుపులు అరిచినా, చిలుకలు బెదరకుండా అక్కడే కూర్చుని అవి కూడా ఆ రతి ధ్వనులనే అనుకరిస్తున్నాయి.. ప్రేమతో శ్రీవేంకటేశుడు చెలిని కలుస్తున్నప్పుడు చిలుకలు ఆమె అంగాంగ వర్ణనను చేస్తున్నట్టుండెను, అని కవి భావన..

గమనిక: ఈ కీర్తన ని ఊహించడానికి నాకు చాలా సమయం పట్టింది. అన్నమయ్య ఏం చెప్పాలనుకున్నారో అని చాలా ఆలోచించాను...ఆ వేంకటేశ్వరుని కృపతో సరిగానే ఊహించానని అనుకుంటున్నాను...ఇది శృంగారకీర్తన అనిపించినా చాలా తత్వం దాగి ఉంది. విజ్ఞులెవరైనా ఆధ్యాత్మిక కోణంలోంచి వివరించగలిగితే ధన్యుడను..ఎంతో పరిపక్వత చెందిన వారు మాత్రమే ఈ కీర్తనలో ఆధ్యాత్మికను చూడగలరు..