//ప//ఎట్టున్నదో నీచిత్త యెదురాడ నే వెఱతు
గట్టిగా హరి నీ మాయ కడవగరాదు
//చ//నిచ్చ పతితుల జూచి నేను సంసారినైయుందు
అచ్చపు సన్యాసుల జూచి అటువలె నయ్యేనందు
హెచ్చి మెంచి వచ్చితేను యెక్కడి గొడవ యందు
ఇచ్చట నిశ్చల బుద్ధి యెందూ నేగానను
//చ//కర్ముల జూచొకవేళ కర్మము నేఁ జేయబోదు
మర్మపు జ్ఙ్ణానుల జూచి మంచిదందును
అర్మిల రెండూ జూచి అంతలో సందేహింతు
నిర్మలమయిన బుద్ధి నే నెందు గానను
//చ//వారణాసి వోఁజూచి వారివెంట తగులుదు
తేరి కొంత దవ్వు వోయి తిరుగుదును
నేరిచి శ్రీవేంకటేశ నీవే నన్ను గాచితివి
యీరీతి తేరినబుధ్ధి యందు నేగానను
భావం:
ఈ సంకీర్తన ఒక సామాన్య మానవుడు నిరంతరం పడే సంఘర్షణకు అద్దం పడుతుంది. మంచిగా ఉండాలనుకుంటాడు కానీ ఇంద్రియాలకు లొంగిపోతాడు. ప్రతీ విషయంలోనూ సందిగ్ధమే. నిశ్చలమైన బుద్ధి ఎక్కడా ఉండదు. బుద్ధి అటూ ఇటూ ఊగుతూంటుంది.
స్వామీ! నీ చిత్తం ఎలా ఉందో నామీద. నీకు ఎదురు మాట్లాడే సాహసం నేను చెయ్యను. హరీ! నీ మాయ తెలుకోడానికి సాధ్యపడదు/దాట శక్యము కాదు.
నిత్యము సంసార సాగరంలో సుఖభోగాలనుభవిస్తూ పాపకృత్యాలు చేసే వారిని చూసి నేనూ సంసారినవ్వాలనుకుంటాను. సన్యాసాశ్రమం తీసుకుని ఈ బంధాలకు అతీతంగా ఎప్పుడూ నీ నామస్మరణలో ఉండే సన్యాసులను చూసినప్పుడు సన్యాసి నవ్వాలనుకుంటాను. కొంచెం ఆధ్యాత్మిక చింతన ఎక్కువయిన క్షణంలో సన్యాసం తీసుకుని ఓ నాలుగురోజులు అవ్వగానే ఇదెక్కడి గొడవరా బాబూ! అనుకుని సన్యాసాన్ని కూడా సక్రమంగా ఆచరించను. సన్యాసంలో కూడా నా బుద్ధి నిశ్చలంగా ఉండటంలేదు.
అనేక కర్మలు (ఉద్యోగాలు, విధులు) చేసేవారిని చూసిని నేను కూడా ఏదో ఒకపని చెయ్యాలనుకుంటాను. ఇంతలో నేను చేసే పనివల్ల మోక్షం రాదనుకుని నిరంతరం జ్ఞానసముపార్జన చేసే మహాత్ములను చూసి ఈ పనే మంచిదనుకుంటాను. ప్రేమతో ఈ రెంటినీ పోల్చుకుని చూస్తే మళ్ళీ నాలో నాకే సందేహం కలుగుతుంది. పని చేసుకుని భార్యను సంతోషపెడుతూ పిల్లలతో హాయిగా భోగాలనుభవించడం మంచిదా?. జ్ఞాన సంపన్నుల వెంట జ్ఞాన సముపార్జన చేస్తూ కఠినమైన జీవితాన్ని అవలంబించడం మంచిదా? అని!. అక్కడ కూడా నా బుద్ధి స్వచ్చంగా ఉండట్లేదు.
కాశీకి పోయేవారందనీ చూసి భక్తి ఎక్కువై వారితో పాటే కాశీ కి పోయి మోక్షం పొందాలనుకుని వారి గుంపులో కలిసి బయలుదేరతాను. కొంత దూరం పోగానే భార్య, పిల్లలు, సంసారసుఖాలు గుర్తొచ్చి మధ్యలో ఆగిపోయి వెనక్కొచ్చేస్తాను. ఈ విధంగా నా బుద్ధి అనేక సంఘర్షణలకు లోనవుతూ స్థిరత్వాన్ని కోల్పోతోంది. మంచి ఏదో తెలిసినా ఆచరించలేని స్థితికి దిగజారిపోతున్నాను. స్వామీ! నీవు నన్ను ఈ విధంగా కరుణిస్తున్నావు. ఇదంతా నీ మాయ. నన్ను మంచి దారిలోకి మార్చుకో..నాకు మంచి బుద్ధిని ప్రసాదించు.
ఈ కీర్తన ఇక్కడ వినండి. http://annamacharya-lyrics.blogspot.com/
గట్టిగా హరి నీ మాయ కడవగరాదు
//చ//నిచ్చ పతితుల జూచి నేను సంసారినైయుందు
అచ్చపు సన్యాసుల జూచి అటువలె నయ్యేనందు
హెచ్చి మెంచి వచ్చితేను యెక్కడి గొడవ యందు
ఇచ్చట నిశ్చల బుద్ధి యెందూ నేగానను
//చ//కర్ముల జూచొకవేళ కర్మము నేఁ జేయబోదు
మర్మపు జ్ఙ్ణానుల జూచి మంచిదందును
అర్మిల రెండూ జూచి అంతలో సందేహింతు
నిర్మలమయిన బుద్ధి నే నెందు గానను
//చ//వారణాసి వోఁజూచి వారివెంట తగులుదు
తేరి కొంత దవ్వు వోయి తిరుగుదును
నేరిచి శ్రీవేంకటేశ నీవే నన్ను గాచితివి
యీరీతి తేరినబుధ్ధి యందు నేగానను
భావం:
ఈ సంకీర్తన ఒక సామాన్య మానవుడు నిరంతరం పడే సంఘర్షణకు అద్దం పడుతుంది. మంచిగా ఉండాలనుకుంటాడు కానీ ఇంద్రియాలకు లొంగిపోతాడు. ప్రతీ విషయంలోనూ సందిగ్ధమే. నిశ్చలమైన బుద్ధి ఎక్కడా ఉండదు. బుద్ధి అటూ ఇటూ ఊగుతూంటుంది.
స్వామీ! నీ చిత్తం ఎలా ఉందో నామీద. నీకు ఎదురు మాట్లాడే సాహసం నేను చెయ్యను. హరీ! నీ మాయ తెలుకోడానికి సాధ్యపడదు/దాట శక్యము కాదు.
నిత్యము సంసార సాగరంలో సుఖభోగాలనుభవిస్తూ పాపకృత్యాలు చేసే వారిని చూసి నేనూ సంసారినవ్వాలనుకుంటాను. సన్యాసాశ్రమం తీసుకుని ఈ బంధాలకు అతీతంగా ఎప్పుడూ నీ నామస్మరణలో ఉండే సన్యాసులను చూసినప్పుడు సన్యాసి నవ్వాలనుకుంటాను. కొంచెం ఆధ్యాత్మిక చింతన ఎక్కువయిన క్షణంలో సన్యాసం తీసుకుని ఓ నాలుగురోజులు అవ్వగానే ఇదెక్కడి గొడవరా బాబూ! అనుకుని సన్యాసాన్ని కూడా సక్రమంగా ఆచరించను. సన్యాసంలో కూడా నా బుద్ధి నిశ్చలంగా ఉండటంలేదు.
అనేక కర్మలు (ఉద్యోగాలు, విధులు) చేసేవారిని చూసిని నేను కూడా ఏదో ఒకపని చెయ్యాలనుకుంటాను. ఇంతలో నేను చేసే పనివల్ల మోక్షం రాదనుకుని నిరంతరం జ్ఞానసముపార్జన చేసే మహాత్ములను చూసి ఈ పనే మంచిదనుకుంటాను. ప్రేమతో ఈ రెంటినీ పోల్చుకుని చూస్తే మళ్ళీ నాలో నాకే సందేహం కలుగుతుంది. పని చేసుకుని భార్యను సంతోషపెడుతూ పిల్లలతో హాయిగా భోగాలనుభవించడం మంచిదా?. జ్ఞాన సంపన్నుల వెంట జ్ఞాన సముపార్జన చేస్తూ కఠినమైన జీవితాన్ని అవలంబించడం మంచిదా? అని!. అక్కడ కూడా నా బుద్ధి స్వచ్చంగా ఉండట్లేదు.
కాశీకి పోయేవారందనీ చూసి భక్తి ఎక్కువై వారితో పాటే కాశీ కి పోయి మోక్షం పొందాలనుకుని వారి గుంపులో కలిసి బయలుదేరతాను. కొంత దూరం పోగానే భార్య, పిల్లలు, సంసారసుఖాలు గుర్తొచ్చి మధ్యలో ఆగిపోయి వెనక్కొచ్చేస్తాను. ఈ విధంగా నా బుద్ధి అనేక సంఘర్షణలకు లోనవుతూ స్థిరత్వాన్ని కోల్పోతోంది. మంచి ఏదో తెలిసినా ఆచరించలేని స్థితికి దిగజారిపోతున్నాను. స్వామీ! నీవు నన్ను ఈ విధంగా కరుణిస్తున్నావు. ఇదంతా నీ మాయ. నన్ను మంచి దారిలోకి మార్చుకో..నాకు మంచి బుద్ధిని ప్రసాదించు.
ఈ కీర్తన ఇక్కడ వినండి. http://annamacharya-lyrics.blogspot.com/
