నీవనగ నొకచోట నిలిచివుండుటలేదు
నీవనుచు కనుగొన్న నిజమెల్లనీవే
తనయాత్మవలెనె భూతముల యాతుమలెల్ల -
ననయంబు కనుగొన్న యతడే నీవు
తనుగన్నతల్లిగా తగని తర కాంతలను
అనఘుడై మదిజూచు నతడే నీవు
సతత సత్య వ్రతాచార సంపన్నుడై
అతిశయంబుగ మెలగునతడే నీవు
ధృతిదూలి ద్రవ్యంబు తృణముగా భావించు
హత కాముకుడైన యతడే నీవు
మోదమున సుఃదుఃఖముల నొక్కరీతిగా
నాదరింపుచునున్న యతడే నీవు
వేదోక్తమతియైన వేంకటాచలనాథ
ఆదియును నంత్యంబు నంతయును నీవే
అర్ధం:
కాంతలు: స్త్రీలు
ఆతుమ: ఆత్మ
అనయము: నిరంతరము
అనఘుడు: పాపము లేని వాడు
మది: హృదయము
సతతము: ఎల్లప్పుడు
సత్య వ్రతాచార సంపన్నుడు: నిజమునే మాట్లాడువలెనను ఆచారము కలిగినవాడు
ధృతిదూలి:
ద్రవ్యము: సొమ్ము
తృణము: విలువలేనిది గా
హత కాముకుడు: కోరికలు లేనివాడు
మోదమున: సంతోషంగా
భావం:
ఓ వేంకటాచలనాధా! నీవు ప్రత్యేకంగా ఒక రాతి విగ్రహంలో ఒక్కచోట నిలచి ఉండట్లేదు. నేను గమనించే ప్రతీ నిజము లోనూ నువ్వున్నావు. ఎవడైతే ఇతరులలో తనను తాను దర్శించుకొను వాడు..ఏ జీవినీ హింసించని వాడు. అన్ని ప్రాణులలోనూ దైవాన్ని దర్శించేవాడుగా ఉన్నాడో ఆతడే నీవు. మనసులో ఎటువంటి పాపచింతన లేకుండా పర స్త్రీలను తన కన్నతల్లిగా చూచుకొను ఆ మహాత్ముడే నీవు. నిరతము సత్య సంభాషణము చేస్తూ నిగర్వియై నలుగురికీ సహాయము చేస్తూ ఉంటాడో ఆతడే నీవు. పరుల సొమ్మను ఆశించక, తన కష్టపడి సంపాదించిన ధనాన్ని తృణప్రాయంగా భావించి యే కోరికలు లేకుండా సాత్విక జీవనం సాగించే ఆతడే నీవు. సుఖం వచ్చినప్పుడు పొంగిపోకుండా, దుఖం వచ్చినప్పుడు కృంగిపోకుండా రెండింటినీ సంతోషంగా స్వీకరించే ఆ మహాత్ముడే నీవు. వేదాలలో కీర్తింపబడినటువంటి వేంకటాచలం పై నున్న శ్రీవేంకటేశ్వరా! ఈ సృష్టికి ఆది, అంతము నీవే.
నీవనుచు కనుగొన్న నిజమెల్లనీవే
తనయాత్మవలెనె భూతముల యాతుమలెల్ల -
ననయంబు కనుగొన్న యతడే నీవు
తనుగన్నతల్లిగా తగని తర కాంతలను
అనఘుడై మదిజూచు నతడే నీవు
సతత సత్య వ్రతాచార సంపన్నుడై
అతిశయంబుగ మెలగునతడే నీవు
ధృతిదూలి ద్రవ్యంబు తృణముగా భావించు
హత కాముకుడైన యతడే నీవు
మోదమున సుఃదుఃఖముల నొక్కరీతిగా
నాదరింపుచునున్న యతడే నీవు
వేదోక్తమతియైన వేంకటాచలనాథ
ఆదియును నంత్యంబు నంతయును నీవే
అర్ధం:
కాంతలు: స్త్రీలు
ఆతుమ: ఆత్మ
అనయము: నిరంతరము
అనఘుడు: పాపము లేని వాడు
మది: హృదయము
సతతము: ఎల్లప్పుడు
సత్య వ్రతాచార సంపన్నుడు: నిజమునే మాట్లాడువలెనను ఆచారము కలిగినవాడు
ధృతిదూలి:
ద్రవ్యము: సొమ్ము
తృణము: విలువలేనిది గా
హత కాముకుడు: కోరికలు లేనివాడు
మోదమున: సంతోషంగా
భావం:
ఓ వేంకటాచలనాధా! నీవు ప్రత్యేకంగా ఒక రాతి విగ్రహంలో ఒక్కచోట నిలచి ఉండట్లేదు. నేను గమనించే ప్రతీ నిజము లోనూ నువ్వున్నావు. ఎవడైతే ఇతరులలో తనను తాను దర్శించుకొను వాడు..ఏ జీవినీ హింసించని వాడు. అన్ని ప్రాణులలోనూ దైవాన్ని దర్శించేవాడుగా ఉన్నాడో ఆతడే నీవు. మనసులో ఎటువంటి పాపచింతన లేకుండా పర స్త్రీలను తన కన్నతల్లిగా చూచుకొను ఆ మహాత్ముడే నీవు. నిరతము సత్య సంభాషణము చేస్తూ నిగర్వియై నలుగురికీ సహాయము చేస్తూ ఉంటాడో ఆతడే నీవు. పరుల సొమ్మను ఆశించక, తన కష్టపడి సంపాదించిన ధనాన్ని తృణప్రాయంగా భావించి యే కోరికలు లేకుండా సాత్విక జీవనం సాగించే ఆతడే నీవు. సుఖం వచ్చినప్పుడు పొంగిపోకుండా, దుఖం వచ్చినప్పుడు కృంగిపోకుండా రెండింటినీ సంతోషంగా స్వీకరించే ఆ మహాత్ముడే నీవు. వేదాలలో కీర్తింపబడినటువంటి వేంకటాచలం పై నున్న శ్రీవేంకటేశ్వరా! ఈ సృష్టికి ఆది, అంతము నీవే.
ఈ కీర్తన ఇక్కడ వినండి. శ్రావణ్ కుమార్ బ్లాగునుండి గ్రహింపబడినది.
http://annamacharya-lyrics.blogspot.com/2008/09/532.html 
